Publiczna Szkoła Podstawowa
im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Makowcu
Zasłużeni nauczyciele
Władysław Biel urodził się 12.01.1912 r. w Starym Sączu w rodzinie kolejarskiej. W wieku 9 lat stracił matkę, która zmarła po ciężkiej chorobie serca. Ojciec powtórnie się ożenił. Z tego związku przybyła trójka dzieci, co w dużym stopniu przyczyniło się do pogorszenia sytuacji materialnej całej rodziny. Po ukończeniu szkoły podstawowej, a potem średniej, zdecydował się pogłębić swoja edukację wstępując do Seminarium Nauczycielskiego w Starym Sączu . Następnie odbył służbę wojskową w I Pułku Strzelców Podhalańskich w Nowym Sączu. Kolejnym etapem w jego życiu było podjęcie pracy w zawodzie nauczycielskim. Oddelegowany został do podjęcia pracy w powiecie radomskim: Sławno. Mozolice, Świerże Górne i Stara Wieś. W 1940 r. zawarł związek małżeński z Janiną Wesołowską. Rodzina powiększyła się o dwójkę dzieci: Stanisława i Annę. W niedługim czasie po ślubie trafił do obozu niemieckiego znajdującego się na terenie powiatu radomskiego. Ekstremalne warunki jakie tam panowały przyczyniły się do zachorowania na tyfus i pobyt w szpitalu. W tym czasie Niemcy wysiedlili cala rodzinę do wsi Makowiec, gdzie warunki lokalne były niezwykle trudne. Rodzice nie mając własnego domu byli zmuszeni podnajmować kwatery u gospodarzy wiejskich. Po kilku latach rodzice zamieszkali w prowizorycznie przygotowanym pomieszczeniu w starej drewnianej szkole, gdzie mieściły się cztery klasy. Ojciec podjął pracę pełniąc funkcję kierownika szkoły. Oprócz niego edukacją dzieci zajmowała się p. Władysława Wilkowska i jego mama. Od 1945 roku prócz nauczania dzieci mój tata podjął działalność na polu walki z analfabetyzmem wśród lokalnej społeczności jak również powiatu radomskiego. Była to praca bardzo uciążliwa, ponieważ jedynym wówczas środkiem lokomocji była wynajęta chłopska furmanka. Ponadto ojciec pełnił funkcję instruktora języka polskiego w obrębie całego powiatu. Dzięki jego staraniom i zapobiegliwości powstał Dom Nauczyciela, gdzie zamieszkał wraz z rodziną, a na Pietrze tego domu powstała dodatkowa klasa i biblioteka. Kolejnym etapem w życiu mojego taty było podjęcie studiów na wydziale filologii polskiej w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie, które ukończył w terminie pomimo rozlicznych obowiązków wynikających z piastowania kierowniczego stanowiska, a także wielu funkcji społecznych. Po kilku latach szkoła rozszerzyła zakres działalności do siedmiu klas dzięki czynnemu włączeniu się mojego ojca w rozbudowę szkoły o dwa pomieszczenia - klasę i kancelarię.
Mój tata angażował się w działalność kulturalno oświatową - jasełka, dożynki, Święto Lasu, zabawy taneczne, z których dochód przeznaczał na wyposażenie sal lekcyjnych i biblioteki. Kiedy szkoła osiągnęła status 8 - klasowej, bezinteresownie mój tata douczał dzieci, stawiając sobie za punkt honoru, doprowadzenie ich do końcowej promocji, towarzyszył im podczas egzaminów wspierając duchowo swoją obecnością. Znajdował również czas na kontakt osobisty z mieszkańcami Makowca, interesował się ich życiem, warunkami materialnymi, był serdecznie goszczony w domach swoich absolwentów, których kształcił do trzech pokoleń.
Interesowała go twórczość ludowa regionu radomskiego, sam był autorem wielu artykułów
w lokalnej prasie, organizował spotkania z ciekawymi ludźmi, piewcami folkloru.
Mój tata chętnie podejmował nowe wyzwania kształcąc młodzież w radomskich szkołach średnich ciesząc się uznaniem i sympatia młodzieży. Wśród grona byłych uczniów oraz wychowawców znaleźli się znaleźli się ludzie nauki, kultury sztuki, doktorzy i profesorowie renomowanych uczelni lekarze, księża, w których sercach i pamięci pozostał do dzisiaj mój ojciec.
Za działalność społeczną i pedagogiczną władze oświatowe i powiatowe uhonorowały
Władysława Biela
Złotym Krzyżem Zasługi
Odznaką „Za zasługi dla Kielecczyzny”
Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski
Przez 45 lat mój ojciec pełnił nieprzerwanie funkcję kierownika szkoły. Zmarł 30 grudnia 2001r., a jego pogrzeb był wzruszającą manifestacją mieszkańców Makowca, którzy złożyli hołd swojemu Kierownikowi i Nauczycielowi. W mojej pamięci mojej rodziny pozostanie na zawsze niedościgłym wzorem.
Hanna Pietrzykowska
Mój tata angażował się w działalność kulturalno oświatową - jasełka, dożynki, Święto Lasu, zabawy taneczne, z których dochód przeznaczał na wyposażenie sal lekcyjnych i biblioteki. Kiedy szkoła osiągnęła status 8 - klasowej, bezinteresownie mój tata douczał dzieci, stawiając sobie za punkt honoru, doprowadzenie ich do końcowej promocji, towarzyszył im podczas egzaminów wspierając duchowo swoją obecnością. Znajdował również czas na kontakt osobisty z mieszkańcami Makowca, interesował się ich życiem, warunkami materialnymi, był serdecznie goszczony w domach swoich absolwentów, których kształcił do trzech pokoleń.
Interesowała go twórczość ludowa regionu radomskiego, sam był autorem wielu artykułów
w lokalnej prasie, organizował spotkania z ciekawymi ludźmi, piewcami folkloru.
Mój tata chętnie podejmował nowe wyzwania kształcąc młodzież w radomskich szkołach średnich ciesząc się uznaniem i sympatia młodzieży. Wśród grona byłych uczniów oraz wychowawców znaleźli się znaleźli się ludzie nauki, kultury sztuki, doktorzy i profesorowie renomowanych uczelni lekarze, księża, w których sercach i pamięci pozostał do dzisiaj mój ojciec.
Za działalność społeczną i pedagogiczną władze oświatowe i powiatowe uhonorowały
Władysława Biela
Złotym Krzyżem Zasługi
Odznaką „Za zasługi dla Kielecczyzny”
Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski
Przez 45 lat mój ojciec pełnił nieprzerwanie funkcję kierownika szkoły. Zmarł 30 grudnia 2001r., a jego pogrzeb był wzruszającą manifestacją mieszkańców Makowca, którzy złożyli hołd swojemu Kierownikowi i Nauczycielowi. W mojej pamięci mojej rodziny pozostanie na zawsze niedościgłym wzorem.
Hanna Pietrzykowska
 |
 |
 |
Teresa Ewa Kozieł z domu Łukasiewicz urodziła się 1 kwietnia 1938 roku w Makowcu powiat Radom, jako najstarsza córka Franciszka i Zofii Łukasiewicz. Miała dwóch braci - Tadeusza i Mariana. Wychowała się w Makowie, tu spędziła dzieciństwo, tu wraz z rodzicami przeżyła II wojnę światową i tu w wieku 14 lat ukończyła 25 czerwca 1952 roku siedmioklasową szkołę ogólnokształcącą stopnia podstawowego. Następnie rozpoczęła 4 letnią naukę w Państwowym Liceum Pedagogicznym w Radomiu, po ukończeniu którego zdała egzamin dojrzałości przed Państwową Komisją Egzaminacyjną powołaną przez Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej - Wydział Oświaty w Kielcach pismem z dnia 18 maja 1956 roku w w/w Liceum w Radomiu.
Po zdaniu matury rozpoczęła pracę w Szkole Podstawowej w Makowcu jako nauczyciel matematyki. Doskonaląc swoje umiejętności pedagogiczne i poszerzając swoją wiedzę od 2 lipca 1966 r. podjęła edukację w Studium Nauczycielskim im. Eustachego Kuroczki - Wydział Zaoczny dla Pracujących w Ostrowcu Świętokrzyskim, kierunek studiów - matematyka. W dniu 28 lipca 1968 roku zdała egzamin dyplomowy i ukończyła studium nauczycielskie z wynikiem dobrym. Pracę dyplomową pt. „Inwersja i jej zastosowanie w zadaniach konstrukcyjnych” pisała pod kierunkiem mgr Jerzego Dybiczbańskiego.
Swój osobisty czas dzieliła między życie prywatne i zawodowe nie zaniedbując niczego. Z miłością i pasją podchodziła zarówno do rodziny jak i pracy. Każdą wolną chwilę poświęcała na doskonalenie zawodowe.
Od 1 stycznia 1975 roku objęła stanowisko dyrektora w Szkole Podstawowej w Makowcu zastępując Panią Bogumiłę Wosion.
W roku 1976 rozpoczęła 3 - letnie Studia Wyższe w Kielcach, kierunek - nauczanie początkowe, które ukończyła 20 czerwca 1979 roku i rozpoczęła dalszą pracę w szkole w klasach I-III.
Funkcję dyrektora pełniła przez 10 lat do 31 sierpnia 1985 r. i zrezygnowała z niej.
Zmarła po ciężkiej chorobie, 25 marca 1989 roku w Szpitalu Powiatowym w Iłży w wieku 51 lat.
Do końca była czynna zawodowo.
Odznaczenia
Uchwałą Rady Państwa 13 września 1978 roku odznaczona została za dwudziestoletnią nienaganną pracą pedagogiczną Złotym Krzyżem Zasługi.
Życie prywatne
Żona Pana Stanisława Kozieł (od 1960 roku) dzieci - Waldemar, Wioletta, Monika.
Po zdaniu matury rozpoczęła pracę w Szkole Podstawowej w Makowcu jako nauczyciel matematyki. Doskonaląc swoje umiejętności pedagogiczne i poszerzając swoją wiedzę od 2 lipca 1966 r. podjęła edukację w Studium Nauczycielskim im. Eustachego Kuroczki - Wydział Zaoczny dla Pracujących w Ostrowcu Świętokrzyskim, kierunek studiów - matematyka. W dniu 28 lipca 1968 roku zdała egzamin dyplomowy i ukończyła studium nauczycielskie z wynikiem dobrym. Pracę dyplomową pt. „Inwersja i jej zastosowanie w zadaniach konstrukcyjnych” pisała pod kierunkiem mgr Jerzego Dybiczbańskiego.
Swój osobisty czas dzieliła między życie prywatne i zawodowe nie zaniedbując niczego. Z miłością i pasją podchodziła zarówno do rodziny jak i pracy. Każdą wolną chwilę poświęcała na doskonalenie zawodowe.
Od 1 stycznia 1975 roku objęła stanowisko dyrektora w Szkole Podstawowej w Makowcu zastępując Panią Bogumiłę Wosion.
W roku 1976 rozpoczęła 3 - letnie Studia Wyższe w Kielcach, kierunek - nauczanie początkowe, które ukończyła 20 czerwca 1979 roku i rozpoczęła dalszą pracę w szkole w klasach I-III.
Funkcję dyrektora pełniła przez 10 lat do 31 sierpnia 1985 r. i zrezygnowała z niej.
Zmarła po ciężkiej chorobie, 25 marca 1989 roku w Szpitalu Powiatowym w Iłży w wieku 51 lat.
Do końca była czynna zawodowo.
Odznaczenia
Uchwałą Rady Państwa 13 września 1978 roku odznaczona została za dwudziestoletnią nienaganną pracą pedagogiczną Złotym Krzyżem Zasługi.
Życie prywatne
Żona Pana Stanisława Kozieł (od 1960 roku) dzieci - Waldemar, Wioletta, Monika.
kliknij na zdjęcie - zobacz galerię zdjęć
Jadwiga Pigułowska
kliknij na zdjęcie - zobacz galerię zdjęć
